Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czyta się dobrze, ale zasadniczą wadą jest swoista generyczność, którą wychwyci każdy, kto przeczytał "Materia Prima" i "Materia Secunda".
Schemat budowy tej opowieści jest niestety bardzo podobny.

Czyta się dobrze, ale zasadniczą wadą jest swoista generyczność, którą wychwyci każdy, kto przeczytał "Materia Prima" i "Materia Secunda".
Schemat budowy tej opowieści jest niestety bardzo podobny.

Teksty źródłowe. Ich wartość o tyle wielka, że przetłumaczonych na język polski dzieł patrystycznych mamy raczej niewiele (a szkoda). Oczywiście trzeba to czytać pamiętając, że są to teksty starożytne, więc oczekiwanie, że wszystkie myśli i pomysły będą odpowiadały współczesnemu sposobowi myślenia, jest życzeniowe.

Teksty źródłowe. Ich wartość o tyle wielka, że przetłumaczonych na język polski dzieł patrystycznych mamy raczej niewiele (a szkoda). Oczywiście trzeba to czytać pamiętając, że są to teksty starożytne, więc oczekiwanie, że wszystkie myśli i pomysły będą odpowiadały współczesnemu sposobowi ...

Rozwiń

Zwiń

Ta opowieść spodobała mi się o wiele bardziej niż poprzedni tom.
Poznajemy dalsze losy głównego bohatera; dowiadujemy się także czegoś nowego o losach jego syna.
W ogóle, całe uniwersum się lekko rozszerza, dzięki temu, że tym razem lądujemy "u źródła", a spora część akcji dzieje się w macierzystym świecie Wampyrów.

Ta opowieść spodobała mi się o wiele bardziej niż poprzedni tom.
Poznajemy dalsze losy głównego bohatera; dowiadujemy się także czegoś nowego o losach jego syna.
W ogóle, całe uniwersum się lekko rozszerza, dzięki temu, że tym razem lądujemy "u źródła", a spora część akcji dziej...

Rozwiń

Zwiń

O ile pierwszy tom czytało mi się w miarę dobrze, tak ten musiałem wymęczyć.
Nużył mnie i ciągnął się jak flaki w oleju.
Ostatecznie doczytałem, głównie dlatego, że jakoś pod koniec zaczęło się dziać coś ciekawszego.

O ile pierwszy tom czytało mi się w miarę dobrze, tak ten musiałem wymęczyć.
Nużył mnie i ciągnął się jak flaki w oleju.
Ostatecznie doczytałem, głównie dlatego, że jakoś pod koniec zaczęło się dziać coś ciekawszego.

Profesora Kaku kojarzę głównie z Discovery, gdzie prowadził kilka całkiem ciekawych programów. Ta książka wydaje się, przynajmniej w jakiejś części być z nimi związana.
Jest to ciekawe, bo oparte o nauki ścisłe wróżenie tego, co może być przyszłością ludzkości.
Nie wszystkie te wizje są mi bliskie. Z częścią etycznych poglądów profesora zdecydowanie się nie zgadzam, ale i tak jest to ciekawa lektura, pozwalająca lekko lepiej zrozumieć to, co już wiemy jako ludzkość, a co dopiero próbujemy zgłębić i jakie są możliwe rozwiązania niektórych tajemnic.
Myślę, że warto przeczytać, zwłaszcza, że autor nie jest jakimś randomowym wizjonerem, a na prawdę solidnie osadzonym w realiach naukowcem.

Profesora Kaku kojarzę głównie z Discovery, gdzie prowadził kilka całkiem ciekawych programów. Ta książka wydaje się, przynajmniej w jakiejś części być z nimi związana.
Jest to ciekawe, bo oparte o nauki ścisłe wróżenie tego, co może być przyszłością ludzkości.
Nie wszystkie te wizje są mi...

Rozwiń

Zwiń

Zbiór ciekawostek z dziedziny medycyny. Skupia się na historii odkrycia leków, które dziś są popularne, ale swego czasu musiały się przebić do świadomości.
Ciekawe studium tego, jak ludzie potrafią być uparci, ale też tego jak potrafią być błyskotliwi.

Zbiór ciekawostek z dziedziny medycyny. Skupia się na historii odkrycia leków, które dziś są popularne, ale swego czasu musiały się przebić do świadomości.
Ciekawe studium tego, jak ludzie potrafią być uparci, ale też tego jak potrafią być błyskotliwi.

Niby wiem, że to kontynuacja pierwszego tomu, ale wydaje się po prostu lepsza. Pewnie dlatego, że to tu mamy dominantę i jej rozwiązanie.
Jednym słowem dzieje się. Zaczyna się potężnie, a potem jest już tylko więcej i lepiej.
Co ciekawe - zakończenie jest zarazem spodziewane i niespodziewane. Generalnie puenta powala.
Nie byłbym sobą, gdybym nie zauważył, że autorka umieszcza - zwłaszcza w epilogu - kilka na prawdę sensownych przemyśleń o tym, czy jest wiara. Polecam.

Niby wiem, że to kontynuacja pierwszego tomu, ale wydaje się po prostu lepsza. Pewnie dlatego, że to tu mamy dominantę i jej rozwiązanie.
Jednym słowem dzieje się. Zaczyna się potężnie, a potem jest już tylko więcej i lepiej.
Co ciekawe - zakończenie jest zarazem spodziewane i niespodziewa...

Rozwiń

Zwiń

Książka, która z mojej perspektywy jest rewelacją.
Po pierwsze - ukazuje dość niepopularną prawdę, że nie każdy oskarżony jest winny.
Po drugie - daje niesamowite świadectwo o tym, jak można z godnością podjąć walkę o swoje dobre imię.
Po trzecie - jest świadectwem wiary, która pomaga przetrwać.
Po czwarte - miejscami zapisuje niesamowicie celne i konkretne uwagi na temat Kościoła i życia duchowego.

Książka, która z mojej perspektywy jest rewelacją.
Po pierwsze - ukazuje dość niepopularną prawdę, że nie każdy oskarżony jest winny.
Po drugie - daje niesamowite świadectwo o tym, jak można z godnością podjąć walkę o swoje dobre imię.
Po trzecie - jest świadectwem wiary, która pomaga prz...

Rozwiń

Zwiń